Öfke hakkında yetişkin ya da çocuk kitabı olsun, ne bulursam okuyorum. Çocuk kitabı da olsa hepsinden öğrendiğim bir şey var. Bu kitap da çocuğun öfkeliyken yaşadıklarını ve ona çare arayışlarını içeriyor.
Kitap öfkeli olma halini tanımlayarak başlıyor ve kişiyi öfkeliyken aynaya bakmaya çağırıyor.
Kitabın kahramanı Olgun adında sürekli öfkeli olan bir çocuk. Öfkesini yönetecek çareler arıyor. Kardeşini dövüp ceza aldığı bir gün, odasına gönderildiğinde bunu dindirecek yollar arayışına giriyor. Biraz bağırmak iyi gelse de evde bağırmak yasak. Ardından resim yapmaya başlıyor ve giderek rahatladığını farkediyor. Ancak başka bir gün okulda haksız yere cezalandırıldığında gene öfkeleniyor. Üstelik bu sefer masum. Gene resim yapmaya karar veriyor ve duygularını yansıtan resimler yapmaya başlıyor. Biraz iyi gelse de bu arada aklına başka bir fikir geliyor ve yaşananları yazmaya başlıyor. Yazdıkça rahatladığını farkediyor. Bu yazılanlar öğretmenine mektup gibi olduğunu farkedince ve ona vermeye karar veriyor. Ertesi gün öğretmen mektubu okuduğunda gülümsüyor ve teşekkür ediyor. Sanki özür diler gibi olduğunu düşünüyor Olgun:
O anda anladım ki ben haksızlığa teslim olmamış, kafamı kullanmış ve kendimi müdafaa etmeyi başarmıştım. Bundan sonra ne zaman bir şeye öfkelensem ve derdimi anlatamasam resim yapıyorum, yazıyorum ve ya şarkı söylüyorum. Ta ki sakinleşip sorunuma bir çözüm bulana kadar.
Ve Olgun öfkelendiğinde canavara dönüşmemek için okuyuculara da bu yöntemleri kullanmasını öneriyor.
Kitap çocukların dikkatini çekecek tarzda hazırlanmış. Çizimleri güzel ve öfkeyi temsil etmesi açısından mıdır bilmem, siyah beyaz olarak resimlenmiş.
Çocukların duygularını anlamaları, kabul etmeleri ve bunu yönetebileceklerini hissetmeleri açısından güzel bir kitap.
Geri bildirim: Annie’nin Planı | Oğlumu Büyütürken
Geri bildirim: Basketbol:1, Problem:0 | Oğlumu Büyütürken
Geri bildirim: Duygusal Zekası Yüksek Çocuklar Yetiştirmek | Oğlumu Büyütürken
Geri bildirim: Kaygı Kuşu | Oğlumu Büyütürken