12 Yaş…

Yağız 12 yaşını bitirdi bugün. Geçen seneden farklı bir yıl yaşamadık genel anlamda. Hala pandeminin sürdüğü, evlere kapanıldığı, yeter artık ne olacaksa olsun denip sokaklara dökülündüğü bir yıl yaşadık/yaşıyoruz.

Geçen yıl başlayan, uzaktan eğitim süreci bu yıl da devam etti. Yeni bir okula başlayan oğlum, çok kısa bir süre okula gidebildi. Sonrası ekran karşısında ders dinleme şeklinde gerçekleşti. Açıkçası verimli bir yıl olmadı bizim açımızdan. Umarım bu yıl, yüzyüze okula gidebilir ve ders dışında arkadaşlarıyla sosyalleşebilirler.

Bu süreçte iki kez karantinada kaldık. Birinde temaslı olarak, diğerinde de ben covid oldum. Neyse ki bir kayıp yaşamadan atlattık. Ama süreç hala devam ediyor. Sanırım en çok sarılmayı özledik bu süreçte. Selamlaşmalar biraz soğuk, çokça mesafeli.

Köpek Gibi Büyütülmüş Çocuk

Bu kitabı ilk farkettiğimde Yağız daha bebekti. İsminden dolayı yanaşamadım bir türlü. Çok travmatik olacağını düşünerek uzak durdum. Ama sonunda genişletilmiş baskısı sürekli önüme düşmeye başlayınca, okumam gerek diye düşündüm.

Aslında kitabın tam da zamanıymış şimdi. Daha önce okusam belki anlamlandıramazdım. Son zamanlardaki okumalarıma çok uygun düştü içeriği. Travmalar, travma sonrası yaşananlar vs.

Kitap, örnek olaylar üzerinden ilerlemiş. İlki Tina adında 7 yaşındaki bir kız çocuğu. Uzun süre bakıcısının oğlu tarafından tecavüze uğramış ve söylemesi halinde ölümle tehdit edilmiş olan Tina, hayatında hiç güvenilir bir erkek modeli ile karşılaşmamış. Terapiye gelme sebebi ise uyumsuz, kurallara uymamak, dikkati dağınık gibi sebepler. Yazar, bu durumların yaşananlardan dolayı ortaya çıktığını düşünüyor ve öncelikle çocuğun güvenini kazanmaya ve onu tanımaya çalışıyor.

Sandy isimli üç yaşındaki çocuk ise, annesinin tecavüzüne ve öldürülmesine şahit olmuş. Üstelik öldüren kişi onunda boynunu kesmiş ve çocuk saatlerce anneyle baş başa kalmış. Katili gördüğünden hayatı tehdit altında ve mahkemede tanıklık yapması bekleniyor.

Diğer bir grup ise, bir tarikatın elinden kurtarılan, tarikat mensuplarına ait 19 çocuk. İkinci bir baskında çıkan yangınla tüm ailelerini yitirmiş olan bu çocukların yaşadıkları travma.

Evet Beyinli Çocuk

Bazen, ne yaparsan yap, olmuyor bazen… diye başlayan Teoman’ın şarkısı var ya, hayatım bu dize gibi son yıllarda. Tabi oradaki gibi bir aşk hikayesi değil olmayan, iyi yaşama gayreti bahsettiğim. Ama gene de vazgeçmemeye çalışıyorum çabalamaktan. Yoksa hayatın elimde kalan parçasının da bir anlamı kalmayacak gibi. Bu blogda o vazgeçmemeye çalıştıklarımdan. Ne kadar zorlansam da, gayret et, iyi gelecek diyorum kendime. Gene kendimi en iyi hissettiğim yer kitap sayfaları. O yüzden yeni bir kitabı daha özetledim, az gelen zamanımdan zaman çalarak…

Dan Siegel kitaplarını çok seviyorum. Daha önce, Tina Payne Bryson ile birlikte kaleme aldığı Bütün Beyinli Çocuk ve Dramsız Disiplin kitaplarını okumuş ve özetlemiştim. Daha yetişkin bir yerden baktığı için bloğa yazmadığım Akıl ve Akılgözü kitapları da ufuk açıcı kitaplar. Bir de elimde okunmayı bekleyen Ergen Beyin Rehberi var ama ergenliğe ilişkin kitapları okumaktan henüz kaçıyorum sanırım 🙂

Yazarın bakış açısı, zaman içinde evrildiğim bir yerden olduğu için bana iyi geliyor. Bloğa ilk yazdığım ebeveyn kitaplarından bu yana bende çok değiştim. Ama hepsinin bugünkü bende katkısı var muhakkak. Bunları yazarken bir kaç yıl sonra hayata nereden bakarım diye de merak ediyorum. İnsan değişiyor ve bu değişimi farkındalıkla takip edebilmek bana iyi hissettiriyor.

Ebeveynlikte Altın Saatler

Uzun zaman olmuş bloğu güncellemeyeli. Aslında yazmak istediğim çok şey birikti ama ne enerjim var ne de vaktim. Gene de bloğu yaşatmak için kendimi zorluyorum. Umarım faydalanan birileri vardır hala.

Bu kitabı alırken, kitabın içeriğini çok daha başka düşünmüştüm. Gün içinde geçirilen özel bir zamanın, ergenliğe yaklaşmakta olan oğlumla duygusal bağımızı güçlendirmeye yönelik önerileri olacağını varsaymıştım. Halbuki kitap, daha çok çalışan ebeveynlerin günlerini planlamalarına yönelik bir rehber niteliğinde. Açıkçası çok da gerçekçi bulmadım verilen zaman dilimlerini ama gene de alınabilecek fikirler olduğunu düşündüğümden özetlemek istedim.

Kitap 13 yaş altındaki çocuklara yönelik hazırlanmış. Çoğu ebeveynin 18.00 den sonra ikinci mesaisinin başladığı ve bunların da şu başlıkları içerdiğini söyleyerek başlamış kitap:

• Akşam yemeğinin hazırlanması
• Akşam yemeğinin yenmesi
• Çocuklarınızın ödevlerini kontrol etme
• Çocukların yıkanması
• Çocuklarla okuma yapma
• Çocukları yatırma

Bu plana göre uyku saati 20.00 ya da en geç 20.30. Olsa süper olur tabi ama ortaokul için çok gerçekçi bir yaklaşım gibi gelmedi bana 🙂 Yazar uyku saatlerindeki kaymanın nedenini ekranlara bağlıyor. Mavi ışığın etkileri sebebiyle melatonin hormonunun baskılanmasından bahsediyor. Bu yüzden yatmadan iki saat önce ekranlara veda etmeyi öneriyor. Yani bu da akşam 18.00 demek oluyor. Bu iki saat, çocuklara içtenlikle ayrıldığında, ebeveynlere vaadedilen ise, yalnız ya da başka bir yetişkinle geçirilebilecek kendine ait zaman 🙂

Ebeveynler İçin Farkındalık

Bu kitap, daha çok anne babalığın ilk yıllarında, bebeğe/çocuğa farkındalıkla yaklaşmanın ipuçlarını veriyor. Yani benim için biraz geç kalınmış bir durum. Ama bunun ötesinde daha çok meditasyon ve inziva üzerinde duruluyor. Meditasyon yapmayı hep isteyen ve ara ara yapma denemeleri yapan benim için ilgi çekici oldu bu anlamda. Bu kitabın ne kadar etkisi oldu bilemesem de, bir süredir meditasyonu düzenli yapmaya başladım bende.

Bir ebeveyn olarak farkındalığın ne işimize yarayacağını sıralayarak başlamış yazar:

• Kriz anında soğukkanlılığımızı korumak
• Çocuklarımıza ve diğer insanlara daha fazla ilgi duymak
• Sabırlı olmak
• Atılgan olmak
• Pişman olabileceğimiz şeyler söylememek
• Bir perspektif duygusuna sahip olmak

Tüm ebeveynlerin, duymamış olsalar bile farkındalığı kullandıklarını söyleyen yazar, bu kitabın farkındalığı ortaya çıktığı anda farketmemizi ve böylece farkındalığın gerçekten ne kadar güçlü olduğunu görmeye başlamamıza yardımcı olacağını söylüyor.

Farkındalığın uyguladıkça gelişebileceği, herşeyi her yönüyle deneyimlememize ve kendimizi insanlarla, çevremizdeki dünyayla daha ilgili hissetmemize neden olacağı belirtiliyor.

Günlük yaşantımızda farkındalığı ne şekilde uygulayacağımızı anlatan kitap, bir defada bir tek işe yoğunlaşmanın öneminden bahsederken, budizmin, aklın aslında herhangi bir anda sadece bir nesneyi dikkate alma kapasitesinde olduğunu öğrettiğini vurguluyor.

Yeni annelerin sürekli bir farkındalık içinde olarak, kendilerini tamamen bebeğin yüzüne, nefesine odakladıklarını söyleyen yazar, öfke gibi zor duygular hissettiğimizde de, bize bu duyguları farkındalıkla tutmayı öneriyor. Tıpkı ağlayan bebeğini şefkatle tutan anne gibi.